Wie ben ik
Mijn naam is Erna Rouhof-Rouwhof. Mijn levensverhaal begint op 5 september 1961. Inmiddels zijn we heel wat jaren verder. Jaren waarin ik veel heb geleerd. Niet alleen, of misschien zelfs: juist niet op school. Mijn belangrijkste leerschool blijkt het leven zelf te zijn.
Gelukkig weet ik niet waar en wanneer mijn levensverhaal zal eindigen, dus ik leg het vast tot op dit moment. Ik hoop nog vele bladzijden te mogen toevoegen, maar ik weet net als u dat het ook zomaar opeens voorbij kan zijn.
Het motto van mijn man Han was: “Geniet van het leven. Het duurt maar even”.
Toen zijn levensboek volkomen onverwacht na 62 jaar werd dichtgedaan, konden de kinderen en ik dankbaar terugkijken op mooie jaren, waarin we samen oprecht van het leven hebben genoten.
Was ons leven één groot feest? Natuurlijk niet. Ook wij ontkwamen niet aan ingrijpende gebeurtenissen en het verlies van dierbaren. Aan periodes met onzekerheid en verdriet.
Het leven met al zijn zon- en schaduwkanten heeft me gevormd en uiteindelijk heel veel goeds gebracht. Ik heb geleerd open te staan voor de verhalen van anderen, deze op papier te zetten en indien gewenst bij speciale gelegenheden te vertellen.
Meestal is dat bij een afscheid, maar het is ook fijn om mensen hun verhaal te laten delen ter gelegenheid van een (huwelijks)jubileum of een verhuizing.
